مقدمه‌ی بر آبکاری نیکل:

آبکاری نیکل برای کاربردهای تزئینی، مهندسی و شکل‌دهی الکتریکی به کار می‌رود. در این فرایند از طریق کنترل ترکیب و پارامترهای عملیاتی محلول می‌توان خواص رسوب الکتریکی را در دامنه وسیعی تغییر داد. حدود 80% آبکاری نیکل برای موارد تزئینی و 20% آن برای اهداف مهندسی و شکل‌دهی الکتریکی است. مصرف سالانه نیکل برای آبکاری نیکل تقریباً 81700 تن در سال است که حدود 12% مصرف سالانه نیکل است. بعضی اطلاعات بنیادی در مورد نیکل و نمک‌های آن به شرح زیر است:

آبکاری تزیینی نیکل:

محلول‌های آبکاری تزیینی نیکل حاوی افزودنی‌های آلی هستند که مواد فوق فرایند کریستالیزاسیون الکتریکی را به‌گونه‌ای تغییر می‌دهند که پوششی صاف و براق (مثل آینه) مستقیماً از محلول رسوب کند. قبل از این‌که حمام‌های آلی مصرف شوند در موارد تزیینی رسوب الکتریکی نیکل از طریق پرداخت مکانیکی صاف و براق می‌شد. این روند از سال 1870 تا 1945 ادامه پیدا کرد. برای این‌که از زرد یا کدر  شدن نیکل در اتمسفر  باز (فضای آزاد) جلوگیری شود در اوایل سال 1925 روی پوشش‌های پرداخت‌شده نیکل، لایه‌نازکی از کروم به‌صورت الکتریکی رسوب داده شد که در اوایل دهه 1950 به توسعه پوشش‌های چندلایه نیکل منجر گشت. پوشش‌های نیکل چندلایه همراه با پوششی کرومی ریز گسسته (micro discontinuos) قادرند بیشتر فلزات، آلیاژها، پلاستیک‌های پوشش پذیر و سایر مواد را در درازمدت محافظت کرده و ظاهر آن‌ها را بهبود بخشند.

آبکاری مهندسی نیکل :

کاربردهای مهندسی آبکاری نیکل شامل مواردی است که ظاهر براقی لازم ندارند. رسوب‌های مهندسی نیکل معمولاً بدون گوگرد بوده و ظاهر کدری دارند. این پوشش‌ها برای بهبود مقاومت خوردگی و سایش، بازسازی قطعات نیکل ساییده شده یا زیر اندازه، تغییر خواص مغناطیسی، آماده ساختن سطح برای لعاب‌کاری یا برای پوشش‌های آلی، در کاربردهای الکتریکی به‌عنوان سد دیفوزیونی و اهداف دیگر به کار می‌روند. این موارد در صنعت شیمی، هسته‌ای، مخابرات، الکترونیک و کامپیوتر کاربرد فراوان دارد.

شکل‌دهی الکتریکی:

فرایندی است که در انواع محصولات نیکلی از طریق رسوب الکتریکی آن تولید می‌شوند. این روش با آبکاری الکتریکی یک تفاوت عمده دارد. در آبکاری الکتریکی پوشش به‌طور متالورژیکی به فلز پایه چسبیده و قسمتی از سطح است. درصورتی‌که در شکل‌دهی الکتریکی نیکل به‌صورت غیرچسبان روی ماندرل یا قالبی رسوب داده‌شده و بعد از این‌که از محلول خارج شد از آن‌ها جدا می‌گردد. کاربرد این روش برای تولید قالب، توری و دیگر محصولاتی است که در صنعت الکترونیک، خودرو، مخابرات، نساجی، فضایی مصرف می‌شوند.